O kartkach zaproszeniowych na ślub

partnerzy osób zaproszonych na ślub zawsze muszą być uwzględnieni w zaproszeniu (zasada ta dotyczy nie tylko par małżeńskich i narzeczeńskich, ale również mieszkających razem. Koperty z pojedynczym zaproszeniem wysyła się do małże

O kartkach zaproszeniowych na ślub

Istotne jest również iż do zaproszeń

Savoir-vivre związany z zaproszeniami, podobnie jak inne oficjalne dokumenty, jest ściśle określony w zasadach etykiety. Dla przykładu partnerzy osób zaproszonych na ślub zawsze muszą być uwzględnieni w zaproszeniu (zasada ta dotyczy nie tylko par małżeńskich i narzeczeńskich, ale również mieszkających razem. Koperty z pojedynczym zaproszeniem wysyła się do małżeństw i par mieszkających razem na wspólny adres, ale do par nie mieszkających razem (np. narzeczeństw) koperty adresuje się już podwójnie. Istotne jest również, iż do zaproszeń ślubnych adresowanych tylko do jednej osoby dopisuje się formułkę wraz z osobą towarzyszącą. W wypadku, kiedy zaproszenia zostaną już wysłane, a gość weselny, np. zejdzie się z byłym partnerem etykieta dopuszcza ustne zaproszenie tej osoby.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zaproszenia_ślubne


Senefeldera ojca litografii która umożliwiała szybkie

Historia zaproszeń sięga czasów starożytnych (karty takie tworzono np. w Starożytnym Rzymie, czy Egipcie). W Średniowieczu zaproszenia przybierały dwie formy: ustną ? komunikaty takie przekazywali heroldowie. Zwyczaj ten wiązał się nade wszystko z powszechnym analfabetyzmem ?także wśród szlachty; drugą formą były zaproszenia na pergaminach (często bardzo bogato zdobione typowymi dla tego okresu iluminacjami oraz kaligrafią). Zaproszenia ślubne papierowe z czasów Średniowiecza (podobnie jak inne dokumenty) przesyłano w dwóch kopertach ? koperta zewnętrzna była niejako ochroną dla właściwej wewnętrznej. Pisane inkaustem zaproszenie dodatkowo chroniła przed rozmazaniem bibuła. Przełom w formie zaproszeń ślubnych nastąpił wraz z upowszechnieniem się druku ? a właściwie spadkiem cen i tym samym masowością wydruków, którym początek dał wynalazek A. Senefeldera, ojca litografii, która umożliwiała szybkie wykonywanie kopi druków. Technologia ta w przyszłości dała początek drukarniom offsetowym. O zaproszeniach przypominających współczesne można mówić od okresu międzywojennego (wtedy też pojawiły się pierwsze mody w zaproszeniach ślubnych w Stanach Zjednoczonych). Jednak badania filologów z Uniwersytetu w Białymstoku wykazują, że wystarczy znajomość 1200 najczęściej używanych słów w języku polskim, by móc zacząć się nim posługiwać.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zaproszenia_ślubne


Z jednej strony nieładnie jest zapraszać

Nietaktem ze strony gości jest wpraszanie osoby towarzyszącej lub dzieci na uroczystość weselną jeśli wyraźnie nie napisano o nich w zaproszeniu; jednak jednocześnie nieuprzejme jest odmawiać osobie, która poprosiła przyszłą młodą parę o taką przysługę (w takim wypadku jednak narzeczeni mają prawo odmówić ? specjalistka od spraw etykiety Pagge Post tak pisze w swojej książce, kierując swoje słowa do pary: Z pewnością możecie powiedzieć . Powiedźcie: . Etykieta wyjaśnia również zasady postępowania w przypadku, kiedy nie zapraszamy dzieci ? i tak na kopertach i zaproszeniach umieszczamy tylko imiona i nazwiska rodziców ? niestosowne jest pisanie na kartach zaproszeniowych formuły bez dzieci. Dosyć kontrowersyjną kwestią jest również zapraszanie osób, które mieszkają daleko. Z jednej strony nieładnie jest zapraszać osoby, które ze względu na odległość raczej nie będą mogły przyjechać (a my o tym wiemy), ponieważ pociąga to do odpowiedzialności niedoszłego gościa do wysłania prezentu (w takim wypadku warto wysyłać zawiadomienia, które nie obligują do podarunków); z drugiej zaś strony osoba z daleka (czy to członek rodziny, czy przyjaciel) nie zaproszona na ślub może poczuć się urażona. Dlatego z pewnością zawsze zapraszamy najbliższą rodzinę i bliskich przyjaciół.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zaproszenia_ślubne



© 2019 http://tsd.warszawa.pl/